HALK ŞİİRİ
HALK ŞİİRİNİN GENEL ÖZELLİKLERİ
*Halk arasında gelişen ve büyük ölçüde İslamiyet’ten önceki Türk edebiyatının devamı olan edebiyattır.
*Üç bölümde incelenir: Anonim Halk Şiiri, Âşık Tarzı Halk Şiiri, Dini Tasavvufi Halk Şiiri (Tekke)
*Halkın yaşam gerçekleri, aşk, doğa sevgisi, özlem, güzellik, yiğitlik, ayrılık, ölüm, din ve tasavvuf işlenen başlıca konulardır.
*Gerçek yaşama bağlı kalınmış, somut yaşantılar anlatılmıştır.
*Açık, yalın, temiz bir halk Türkçesi kullanılmış; ama17. yüzyıl sonlarına doğru bazı sanatçılar Divan şiirinden etkilenerek Arapça-Farsça kelimeler kullanmıştır.
*Söyleyiş güzelliğine ve ahenge önem verilmiş, mazmunlardan yararlanılmıştır.
*Sözlü olarak (doğaçlama) gelişen bu edebiyatın ürünleri meraklılarca “cönk” adı verilen defterlere kaydedilmiş.
*Nazım birimi dörtlüktür, beyit kullanan şairler de vardır.
*Milli ölçümüz olan hece ölçüsü kullanılmıştır ancak 17. yüzyılın sonlarına doğru bazı şairler aruz ölçüsünü de kullanmışlardır. Tekke edebiyatı sanatçıları ise başından beri aruzla da şiir yazmışlardır.
*Şiirle müzik iç içedir. Şiirler saz eşliğinde söylenmiştir.
*Daha çok yarım uyak kullanılmıştır.
Halk şiiri 3 bölüme ayrılır.
